Hotel Galia

Ten pokój oferuje taras z widokiem na Zatokę Kotorską. Z niektórych pokoi tej kategorii roztacza się też widok na Stare Miasto w Kotorze.

Udogodnienia w pokoju:

balkon, patio, widok, widok na morze, taras, telewizor, faks, telewizor z płaskim ekranem, sejf, klimatyzacja, żelazko, część wypoczynkowa, ogrzewanie, sofa, dźwiękoszczelność, drewniana podłoga / parkiet, szafa / garderoba, przyjazny alergikom, wieszak na ubrania, łóżko polowe, rozkładana sofa, prysznic, suszarka do włosów, bezpłatny zestaw kosmetyków, toaleta, łazienka, wanna lub prysznic, dodatkowa toaleta, papier toaletowy, lodówka, budzenie na życzenie, ręczniki, dojście na wyższe piętra tylko schodami, gry planszowe / puzzle

Śniadanie w cenie – kontynentalne, angielskie / irlandzkie
Bezpłatne WiFi jest dostępne we wszystkich pokojach.

12 metrów kwadratowych

Ten pokój oferuje taras z widokiem na Zatokę Kotorską. Z niektórych pokoi tej kategorii roztacza się też widok na Stare Miasto w Kotorze.

Udogodnienia w pokoju:

balkon, patio, widok, widok na morze, taras, telewizor, faks, telewizor z płaskim ekranem, sejf, klimatyzacja, żelazko, biurko, część wypoczynkowa, długie łóżka (> 2 metry), ogrzewanie, wykładzina podłogowa, sofa, dźwiękoszczelność, drewniana podłoga / parkiet, szafa / garderoba, przyjazny alergikom, wieszak na ubrania, łóżko polowe, rozkładana sofa, prysznic, suszarka do włosów, bezpłatny zestaw kosmetyków, toaleta, łazienka, wanna lub prysznic, papier toaletowy, lodówka, budzenie na życzenie, ręczniki, pościel, dojście na wyższe piętra tylko schodami

Śniadanie dostępne kontynentalne, angielskie / irlandzkie

Bezpłatne WiFi jest dostępne we wszystkich pokojach.

18 metrów kwadratowych

Ten dźwiękoszczelny pokój z balkonem wyposażony jest w klimatyzację oraz 1 łóżko podwójne lub 2 łóżka pojedyncze.

Udogodnienia w pokoju:

balkon, patio, widok, widok na morze, taras, telewizor, faks, telewizor z płaskim ekranem, laptop, sejf, klimatyzacja, żelazko, część wypoczynkowa, ogrzewanie, dźwiękoszczelność, drewniana podłoga / parkiet, szafa / garderoba, przyjazny alergikom, wieszak na ubrania, prysznic, suszarka do włosów, bezpłatny zestaw kosmetyków, toaleta, łazienka, wanna lub prysznic, papier toaletowy, lodówka, krzesełko dla dzieci, budzenie na życzenie, ręczniki, dojście na wyższe piętra tylko schodami

Śniadanie w cenie – kontynentalne, angielskie / irlandzkie
Bezpłatne WiFi jest dostępne we wszystkich pokojach.

Powierzchnia pokoju 18 m2

Ten niewielki pokój jest klimatyzowany i dysponuje balkonem z widokiem na morze. Wyposażenie obejmuje telewizor. Do dyspozycji Gości jest łazienka z prysznicem i suszarką do włosów.

Udogodnienia w pokoju:

balkon, patio, widok, widok na morze, taras, telewizor, faks, telewizor z płaskim ekranem, laptop, sejf, klimatyzacja, żelazko, sprzęt do prasowania, część wypoczynkowa, ogrzewanie, wykładzina podłogowa, dźwiękoszczelność, drewniana podłoga / parkiet, szafa / garderoba, przyjazny alergikom, wieszak na ubrania, prysznic, suszarka do włosów, bezpłatny zestaw kosmetyków, toaleta, łazienka, wanna lub prysznic, papier toaletowy, lodówka, krzesełko dla dzieci, budzenie na życzenie, ręczniki, pościel, dojście na wyższe piętra tylko schodami, gry planszowe / puzzle

Śniadanie w cenie – kontynentalne, angielskie / irlandzkie
Bezpłatne WiFi jest dostępne we wszystkich pokojach.

Powierzchnia pokoju 12 m2

Mieszkańcy Czarnogóry hołdują sobie nieśpieszny tryb życia, co przekłada się również na ich sposób przygotowywania potraw, który jest prosty i nieskomplikowany. Stawiają raczej na jakość poszczególnych produktów, niż na ich wyrafinowane przyrządzanie. Praktycznie każda knajpa ma grill, na którym przygotowuje się nie tylko mięso, ale także ryby (pietrosza, murenę, doradę czy pagrusa) i inne owoce morza. Najpopularniejszym daniem są cevapi oraz pljeskavica, oba przygotowywane z mięsa mielonego (przeważnie wołowo – wieprzowego). Te pierwsze to rodzaj małych mięsnych paluszków, pieczonych na grillu, podawanych zwyczajowo z frytkami oraz ajvarem, musztardą lub kajmakiem (gęstym śmietano-serkiem). Z kolei Pljeskavica, to taki większy hamburger, podawany bez bułki, za to z posypanym na górze miękkim owczym serem. Można skosztować również dzigericy – czyli soczystej wątróbki z grilla albo raznjici, które są po prostu szaszłykami z mięsa.
Warto także spróbować świeżych ryb(Riblja) z grilla oraz kalmarów(Lignije), krewetek i ośmiornic(Hobotnica). Przyrządzane na ruszcie z dodatkiem kilku podstawowych przypraw, pozostaną na długo w naszej pamięci.
Włoskie wpływy oraz pozostałe dania
W Czarnogórze dostaniemy także wiele potraw mocno inspirowanych kuchnią włoską. Będzie to zarówno pizza, jak i makaron z owocami morza, czy różnego rodzaju risotta. Na przystawkę warto wziąć zupę rybną – Riblja Corba, dobrym wyborem będzie też faszerowana papryka – Punjene paprike, podawana z sosem pomidorowym, czy Sarma, która smakiem przypomina nasze gołąbki. Do dań obiadowych można zamówić naprawdę dobrą sałatkę szopską – sopska salata, która jest zrobiona z pysznych pomidorów, ogórka, cebuli i papryki (opcjonalnie) oliwy z oliwek oraz startego owczego sera. Na szybką przekąskę, czy posiłek w drodze, idealnie sprawdzi się burek, czyli rodzaj zawijańca z ciasta filo lub francuskiego, nadzianego mięsem, szpinakiem, serem albo jabłkami.

Coś słodkiego
Baklava
Wśród deserów, które warto spróbować w Czarnogórze, jednym z nich jest z pewnością baklava. Jest to znowu ciasto francuskie, jednak tym razem wypełnione miodem i orzechami. Popularnym deserem jest także palacinka – naleśnik podawany z dżemem lub miodem.
Napoje alkoholowe
Przebywając na wakacjach w Czarnogórze warto skosztować lokalnych win. Najpopularniejszą odmianą wina jest tu Vranac i Krstac, a dla tych bardziej wymagających czarogórskie Chardonnay i Merlot. Jeśli chodzi o lokalne piwa to najczęściej spotykanym jest jasne piwo Niksić. Oczywiście można kupić także rakiję, produkowaną z chyba wszystkich możliwych owoców. Na targach i w sklepikach dostaniemy rakiję destylowaną z sfermentowanych winogron, gruszek, śliwek, a nawet brzoskwiń, fig czy jabł
Przysmaki Czarnogóry
Prsut
Oprócz dobrej oliwy z oliwek i ajvaru (gęsty sos z pieczonej papryki i bakłażanów), warto zainteresować się serami oraz wędlinami. Najlepszym wynalazkiem wśród nabiału jest chyba kajmak, czyli śmietankowy ser. Smakosze powinni także skosztować njeguskiej odmiany sera. Jeśli chodzi o wędliny, to wśród wędzonych polędwic oraz kobasic (kiełbas), najpopularniejsza jest szynka prsut. Jest ona najpierw moczona w wodzie z dodatkiem soli, a następnie wędzona i suszona przez kilka miesięcy. Jeśli będziemy w okolicach jeziora Szkoderskiego, to warto wstąpić na świeżą rybkę – pstrąga, węgorza albo karpia.

Spokojna miejscowość z piękną plażą, tamtejsze powietrze pozytywnie wpływa na osoby ze schorzeniami płuc, dolegliwościami neurologicznymi, chorobami wieńcowymi, itd.

Wzdłuż wybrzeża rozsiane są liczne, malowniczo polożone, uzdrowiska, hotele i pensjonaty. Słoneczna pogoda, gaje oliwne oraz czyste morze dają gwarancję udanego wypoczynku.

Wymarzone miejsce dla osób szukających spokoju, ciszy i kontaktu z przyrodą.

Jako, że Riwiera Kotorska znajduje się w najgłębszej części Zatoki Boka Kotorska nie ma tu długich, piaszczystych plaż, które są charakterystyczne dla innych części wybrzeża Czarnogóry.

Charakterystyczne dla tej riwiery są liczne pomosty, które nadają szczególnego uroku temu krajobrazowi. Wiele z nich to prywatna własność, więc jeśli ktoś zdecyduje się na wynajem apartamentu w którymś z pięknych budynków w tej części wybrzeża, będzie mógł cieszyć się takim pomostem wyłącznie na swój użytek, zarówno w ciągu dnia, jak i podczas pięknych nocy nad wspaniałą zatoką Kotorską.

Warto zaznaczyć, że wypoczynek w Kotorze to naprawdę stosunkowo tanie wakacje, oferujące moc wrażeń.

Plaża Morinj
Jest to piaszczysto-kamienista plaża, o długości 1000m i szerokości 15m, z kanałem morskim w tle. Plaża znajduje się na przylądku, tuż w pobliżu autostrady. Uroku dodają okolicy stare młyny przekształcone w ekskluzywne restauracje położone obok plaży.

Plaża Risan
Plaża ta znajduje się w części wybrzeża pomiędzy Risanem i Strp. Jest kamienista, ma 1000m długości i 10m szerokości. Wykorzystywana jest do celów leczniczych, a także rekreacji. W pobliżu znajduje się hotelu Teuta.

Plaża Bajova Kula
Jest to bardzo atrakcyjne plaża i ulubione miejsce piknikowe mieszkańców Kotoru. Została nazwana na cześć legendarnego bohatera Bajo Pivljanin który zbudował wieżę stanowiącą schronienie w czasach między wojnami. Znajduje się on w drodze do Perast. Plaża jest kamienista, ma 60m długości, a woda morska jest niezwykle czysta i przejrzysta. W części plaży znajduje się nabrzeże, gdzie mieszkańcy Kotoru i miłośnicy tej plaży trzymają swoje łodzie. Można się tu dostać zarówno z lądu, jak i z morza.

Plaża Orahovac
Jest to także jedno z ulubionych miejsc mieszkańców Kotoru. Plaża jest słoneczna przez cały dzień, a woda morska jest krystalicznie czysta. Znajduje się blisko Kotoru, w drodze do Perast. Jest to żwirowa plaża, o długości 1000m, w jej otoczeniu stoją domy zbudowane z kamienia otoczone gęstą roślinnością śródziemnomorską.

Przylądek Marco
Jest to jeden z najbardziej znanych uzdrowisk. Plaża została zbudowana specjalnie dla gości hotelowych. Jest kamienista, ma 1000 m długości. W pobliżu znajduje się kompleks hotelowy i ośrodek bungalowów. I tak jak kwatery Chorwacja oferuje przy samej plaży w atrakcyjnych cenach, tak i tutaj można znaleźć noclegi zlokalizowane przy samym nabrzeżu i do tego niedrogie. Przylądek Marco położony jest pomiędzy Prcanj i Stoliv, w części zatoki Kotor.

Plaża Zukova
Jest to dolina, która należy do gminy Donji Grbalj i jest jedną z atrakcji tej części wybrzeża. Wybrzeże jest lekko nachylone w kierunku morza. Plaża jest kamienista, ma 200m długości, a w jej tle rośnie gęsta makia.

Plaża Trsteno
Trsteno jest jedną z najpiękniejszych plaż w regionie Donji Grbalj i jedną z dziewięciu najpiękniejszych plaż wybrzeża Czarnogóry. Znajduje się daleko w głębi lądu, dzięki czemu jest chroniona przed wysokimi falami, burzami i wiatrami z południa. Plaża ma 200m długości, pokryta jest drobnym piaskiem, a czysta woda ma lazurowy kolor. Dno morskie jest piaszczyste. Można tam dojechać drogą asfaltową, która łączy Trsteno z autostradą Herceg Novi – Bar.

Plaża Bigova
Dolina Bigovo położona między Budvą i Tivatem również należy do gminy Donji Grbalj. Usytuowana daleko w głębi lądu była niegdyś portem rybackim, który wykorzystywano jako schronienie przed sztormem. Obecnie słynie z leczniczych właściwości piasku, dobrych warunków do połowu ryb i festiwali rybnych.

Kotor od lat stara się przyciągnąć jak najwięcej odwiedzających także poza sezonem letnim. Jednym ze sposobów na ożywienie ruchu turystycznego w zimie jest kotorski karnawał.

Tradycja wprawdzie została zarzucona podczas II wojny światowej, ale już od lat 60-ych XX wieku powrócono do hucznego świętowania.

Kotorskie uroczystości są największym i najbardziej znanym tego typu wydarzeniem w Czarnogórze. Co roku tradycyjny karnawał podziwia kilka tysięcy gości, przede wszystkim zagranicznych turystów.

Oprócz grup karnawałowych z Kotoru i sąsiednich czarnogórskich miast, w uroczystościach uczestniczą też liczne trupy z Europy i świata.

Karnawał w Kotorze tradycyjnie nazywano „feštanje”. Na wiele miesięcy przed rozpoczęciem obchodów trwają pracowite przygotowania tradycyjnych masek i kostiumów, które są z roku na rok coraz wymyślniejsze.

Najważniejszym punktem kotorskiego karnawału jest tradycyjny bal maskowy. Przez kilka ostatnich lat organizowano go w położonym nieopodal Budvy luksusowym hotelu Splendid, ale w tym roku podjęto decyzję o powrocie do korzeni i bal z emocjonującym konkursem na najlepsze przebranie odbył się w dyskotece Maksimus w Kotorze.

Obchodom towarzyszą też koncerty, przedstawienia teatralne oraz zabawy i maskarady dla dzieci i dorosłych połączone z degustacją regionalnej kuchni. Jednym z elementów corocznej tradycji jest 96. już wydanie karnawałowej gazety „Karampana”.

Boka Kotorska to największa adriatycka zatoka wcinająca się w ląd czarnogórskiego wybrzeża. Zatoka ta składa się z kilku zalewów połączonych cieśninami. To zalewy Topaljski, Tivatski, Risanski, Kotorski. Ma też dziewięć wysp.
Ponad zatoką wznoszą się wysokie góry masywu Lovcen należącego do Gór Dynarskich. U wybrzeży zatoki zlokalizowane są ładne miasteczka turystyczne. Nazwa „boka” pochodzi od włoskiego słowa bocca, a oznacza to usta. Właśnie zatoka ta z lotu ptaka przypomina kształt ust. Zatoka zajmuje niewielką powierzchnię, ale ma długą linię brzegową, ponad 100 kilometrów. Głębokość wody sięga do 45 metrów. Przy zatoce jest przeprawa promowa, co znacznie skraca czas objazdu. Jednak droga jest bardzo widokowa więc dobrze jest nią przejechać.
Skrót dziejów
Pierwszymi osadnikami byli tu Ilirowie, którzy ustanowili w mieście Rhizon (obecnie Risan) swoją stolicę. Początkowo zatoka nazywała się Rhizonikos kolpos. W latach 229-168 p.n.e. toczyły się tu walki, a w ich wyniku wybrzeże zagarnęli Rzymianie. Podzielili je na dwie części, a stolicami zostały Risan i Kotor. W drugiej połowie V wieku, w wyniku podziału cesarstwa zatoka przypadła Gotom i Bizancjum. W IX wieku tereny te najechali Saraceni i spalili główne miasta. Kolejne lata były również burzliwe. W 1420 roku zatoka należała do Wenecji. Zaczęły się kilkusetletnie zmagania wenecko-tureckie. W okresie wojen napoleońskich Boką Kotorską władała Austria, a w kolejnych latach Francja i Rosja. Dwa lata mieli ją Czarnogórcy a po nich wróciła do Austrii. W 1944 roku znalazła się w granicach Jugosławii.
Centrum turystyki
Boka Kotorska pełni ogromną rolę w czarnogórskiej turystyce. Widoki tu są fantastyczne. Plaże, niestety, są małe, ale ładne. Znajdujące się w okolicy zabytki również przyciągają rzesze turystów. Wzdłuż linii brzegowej można zobaczyć starożytne i średniowieczne miasta z pozostałościami murów obronnych. Po zatoce organizowane są rejsy.
Wyspa Umarłych
W pobliżu miasta Perast znajduje się Wyspa św. Jerzego. Nazywają ją też Wyspą Umarłych, ale nie ma to nic wspólnego z przykrymi historiami. Nazwano ją tak ze względu na podobieństwo do dzieła szwajcarskiego malarza Arnolda Böcklina – „Wyspa Umarłych”. Na obrazie widnieje skrawek lądu przypominający właśnie ten zakątek.
Wyspa Matki Bożej na Skale
Jest tu też Wyspa Matki Bożej na Skale a na niej charakterystyczny barokowy kościółek. Kościółek słynie z obrazu Matki Bożej który według legendy wracał samoistnie z miasta na wyspę aż trzykrotnie. W lipcu mieszkańcy Perastu ubrani w regionalne stroje płyną do wyspy i wrzucają kamienie aby ją umocnić. Wyspa jest sztucznie usypana z kamieni. Cudem też jest to, że jako jedyna w tej okolicy przetrwała trzęsienie ziemi w 1979 roku i jako jedyna nie została naruszona. Organizowane tu są rejsy wycieczkowe.
Cały obszar Boki Kotorskiej został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Niemal 300 kilometrów linii brzegowej, w tym zaś ponad 50 kilometrów piaszczystych plaż. 30 kilometrów w głąb lądu po to tylko, by za moment wspinać się na wysokość nawet 1700 metrów – krajobraz Boki Kotorskiej to istna zagadka i feeria kontrastów.

Niewiele jest miejsc na świecie, gdzie imponującej wysokości góry bezpośrednio sąsiadowałyby z otwartym morzem. To sprawia, że Zatoka Kotorska jest aż tak wyjątkowa, z czego doskonale zdają sobie sprawę jej mieszkańcy.

Przejawia się to przede wszystkim doskonale rozwiniętą infrastrukturą turystyczną. I choć Czarnogóra wciąż jest krajem stosunkowo rzadko odwiedzanym, to w rejonie Kotoru nikt nie powinien mieć problemów ze znalezieniem miejsca noclegowego.

Z praktycznego punktu widzenia, Kotor koniecznie należy obejrzeć. Jeżeli jednak myśleć o zatrzymaniu się na nieco dłużej, warto rozważyć którąś z okolicznych miejscowości. Być może tamtejsza architektura nie będzie już tak zachwycająca, co innego przyroda, jednakże – co najważniejsze – ceny okażą się nawet dwa bądź trzy razy niższe niż w samym Kotorze.

Niezwykle wysokie temperatury i krystalicznie czysta – choć wbrew pozorom chłodna – woda sprawiają, że Boka Kotorska jest doskonałym miejscem, by spędzić wakacje.

Gdy rozsądnie zaplanować podróż, okazuje się, że na noclegi wcale nie trzeba wydać fortuny – wystarczy rozejrzeć się za prywatnymi kwaterami. Można też zatrzymać się na polach kempingowych, co przy panujących w Czarnogórze temperaturach nie powinno powodować najmniejszego dyskomfortu. Najważniejsze, że fiordy nie muszą już nierozerwalnie łączyć się z chłodnym norweskim klimatem, bowiem te czarnogórskie niczym Skandynawii nie ustępują.

Budva to historyczny kurort, w którym możemy podziwiać średniowieczną starówkę, która często bywa nazywana „Dubrownikiem w miniaturze”. Dawniej była tu twierdza warowna otoczona murami obronnymi. W Budvie warto przejść się uliczkami Starego Miasta, zajrzeć do katedry św. Jana wraz z jej strzelistą, białą wieżą, odwiedzić cerkiew Świętej Trójcy z owalną kopułą oraz pochodzić po Cytadeli, która jest umiejscowiona w południowej części cypla, jako zwieńczenie murów obronnych. Nieopodal Budvy znajduje się także malownicza wysepka św. Mikołaja, często nazywana czarnogórskimi Hawajami.
Kotor i pobliskie miasteczka
Niedaleko Budvy znajduje się także Kotor, chyba najładniejsze miasto w całej Czarnogórze. O jego wyjątkowości zadecydowało malownicze położenie w Zatoce Kotorskiej. Stare Miasto jest otoczone murami obronnymi, a wewnątrz tuż po wejściu, przez jedną z trzech zabytkowych bram, mamy duże skupisko zabytków, na które warto poświęcić swój czas, by je choć z zewnątrz zobaczyć. Można zwiedzić kościół św. Michała oraz katedrę św. Tripuna, ale także cerkiew św. Łukasza czy jeden z wielu wybudowanych tam pałaców (np. Drago – gotyckie zdobienia). Jeśli szukamy niezapomnianych widoków, to trzeba udać się na pobliską górę św. Jana, aż na sam szczyt do ruin twierdzy. Stąd rozpościera się niezapomniany widok.

Zwiedzanie Czarnogóry
Bar
Kolejnym urokliwym miejscem nad Zatoką Kotorska, do którego warto wstąpić jest Perast. Miasteczko to w przeszłości było pod panowaniem Wenecjan, przez co większość zabudowy jest wybudowana w charakterystycznym, włoskim stylu. Kręte uliczki same poprowadzą nas do najciekawszych zakątków, gdzie możemy zobaczyć ruiny twierdzy weneckiej, starych budowli sakralnych oraz Muzeum Miejskiego. Obok głównego portu Czarnogóry – Baru, znajduje się stara, zabytkowa część miasta – Stari Bar. To właśnie tu można zwiedzić ruiny twierdzy oraz osadę, które regularnie były niszczone przez działania wojenne i przez trzęsienie ziemi, które nawiedziło Czarnogórę (1979). Uchowały się przed kompletnym zniszczeniem otaczające miasto mury, cytadela i dwa kościoły, a wieże zegarową, kościół św. Jana, Pałac Książęcy z XV wieku odbudowano na nowo.
Najbardziej wysuniętym na południe kurortem jest popularny Ulcinj. Miasteczko to jest nie tylko znanym ośrodkiem wypoczynkowym, ale można w nim zobaczyć mieszaninę kulturową. Właśnie tu stoją w bliskiej odległości meczety z minaretami, kościoły i cerkwie. Najbardziej interesujący jest meczet Namadjah i Paszy oraz cerkiew św. Mikołaja. Przed wiekami Ulcinj był ostoją piratów, z tamtych czasów pozostała zabytkowa twierdza, która broniła wejścia do miasta drogą morską. Można tu odwiedzić Muzeum Stari Grad z eksponatami z różnych epok, ale także Wieżę Balsica i Dwór Balsica, które obecnie pełnią funkcje publiczne (galeria, restauracja) oraz Pałac Venezia, w którym jest teraz hotel.

Budowle obronne
Prawdziwym zagłębiem budowli obronnych jest Herceg Novi, w którym znajdują się aż trzy twierdze: Kali Kula, Forte Mare i Spanjola. Każda z nich jest zachowana w dobrym stanie, i z każdej z nich rozpościera się inny, urokliwy widok. Herceg Novi jest nazywane miastem schodów, ze względu na niemal niekończące się zaułki i uliczki. Można tu zobaczyć na jednym z placów, cerkiew św. Michała Archanioła otoczoną czterema palmami.

Zwiedzanie Czarnogóry
Cetinje – Mauzoleum Piotra II Petrovicza – Niegosza
Z kolei w dawnej stolicy Czarnogóry – Cetinje też jest kilka zabytków godnych zobaczenia. Główną atrakcją jest cerkiew na Ćipurze, gdzie są złożone prochy króla Czarnogóry Mikołaja I i jego małżonki oraz monastyr Narodzenia Matki Bożej. W bliskiej odległości można zobaczyć także budynek Bilardówki, czyli siedzibę władców Czarnogóry. W Cetinje są jeszcze inne stare kościoły i cerkwie, jednak warto udać się na wzgórze Orla Skała, skąd rozciąga się śliczny widok na okolicę oraz na Park Narodowy Lovćen.
Jeśli przebywamy na wakacjach w znanym kurorcie Sutomore, musimy koniecznie udać się do ruin twierdzy Haj-Nehaj na wzgórzu Golo Brdo i zobaczyć kościół św. Tekli, w którym są dwa ołtarze: katolicki i prawosławny.

Miasto ma śródziemnomorski charakter, pełne jest wąskich uliczek, nieregularnych placów, świątyń i pałaców. Niesymetryczny układ pochodzi z okresu średniowiecza. Chociaż w 1979 roku Kotor został wpisany na listę UNESCO, to jego zabytki są w większości nieodrestaurowane, a nawet opustoszałe i pozamykane. Ulice Starego Miasta nie mają nazw (za to każdy dom oznaczony jest osobnym numerem), dlatego w ich plątaninie łatwo zabłądzić.

Renesansowa Brama Morska (Morska Vrata) wzniesiona została w połowie XVI w. Do Starego Miasta prowadzą jeszcze dwie powstałe w połowie XVI w.: Brama Południowa i renesansowa Brama Północna.

Przechodząc przez Bramę Morską, wkracza się na Trg Oktobarske revolucije. To centralny plac starówki, tętniący życiem. Naprzeciwko Bramy Morskiej stoi Gradski toranj, wieża zegarowa zbudowana przez Wenecjan w 1602 r. Tuż obok niej widoczny jest mały monument w kształcie piramidy – średniowieczny pręgierz. Wzdłuż Trgu Oktobarske revolucije ciągnie się XV-wieczny Pałac Namiestnika Wenecji (Kneževa palata). Za nim znajduje się pałac rady miejskiej (Gradska vijećnica) z 1762 r., który w XIX w. wojska francuskie przekształciły w teatr. Przy placu warto zwrócić uwagę na XVII-wieczny pałac Bizanti (kotorskie pałace zawdzięczają swe nazwy rodzinom patrycjuszy).

Uliczka wychodząca z lewej strony hotelu Vardar prowadzi na kameralny Trg od Kina, przy którym stoi kościół św. Michała, jednonawowa, romańsko-gotycka świątynia z XIII/XIV w. na miejscu wielkiej, preromańska bazyliki. Wewnątrz zachowały się fragmenty fresków z przełomu XIV i XV w.

Uliczka wychodząca z prawej strony hotelu Vardar prowadzi na Trg Ustanka mornara. Ważne budynki stojące na placu to Archiwum Historyczne, przechowujące dokumenty związane z miastem, a także Pałac Drago, którego gotyckie, XV-wieczne oprawy okien przypominają zdobienia pałaców weneckich.

Katedra św. Trypuna (Katedrala Sv. Tripuna) dominuje w zabudowie placu. Wcześniej w tym miejscu stał zbudowany w IX w. mały preromański kościół pod tym samym wezwaniem. Budowa obecnej trójnawowej bazyliki została zakończona w 1166 r. Wnętrze skrywa wiele cennych zabytków. W skarbcu można zobaczyć srebrny relikwiarz z głową św. Trypuna zawierający szczątki patrona miasta, wyroby ze złota z XIV–XX w., przedmioty kultu religijnego z XIV–XVII w., obrazy artystów XVI-wiecznej szkoły weneckiej, tryptyk Girolama da Santa Croce. Udając się na lewo od głównego wyjścia z katedry i przechodząc pod kamienicą, dociera się do małego placu (Pijaca od salate), skąd można stąd podejść do Bramy Południowej (Vrata od Gurdića), której fragmenty pochodzą z IX w. Z placu schody pną się pomiędzy domami, prowadząc aż do usytuowanych na zboczu murów obronnych. Stąd można ogarnąć ogrom miejskich fortyfikacji. Zdecydowana większość umocnień została wzniesiona przez Wenecjan, a prace nad nimi trwały do XVIII w. Długość murów, które pną
się do wysokości 260 m n.p.m., wynosi 4,5 km, przy szerokości dochodzącej do 15 m.

Wewnątrz murów obronnych znajduje się cerkiew Matki Boskiej od Zdrowia (Gospe od zdravlja), o której pierwsza wzmianka pochodzi z 1518 r. Matka Boska od Zdrowia stała się jej patronką po zażegnaniu jednej z licznych epidemii dżumy. Wejście do twierdzy św. Jana (Tvrđava Sv. Ivan; 260 m n.p.m.) warte jest wysiłku. Rozciąga się stąd widok na Dobrotę, Zatokę Kotorską oraz wschodnie zbocza góry Vrmac.

Powróciwszy schodami w dół do miasta, warto się skierować ku Bramie Północnej. Po minięciu absydy katedry św. Trypuna dochodzi się do bocznej ściany dawnego kościoła św. Pawła (Sv. Pavla). Jednonawową świątynię zbudowano w 1263 r. Nieco dalej stoi nieczynny kościół św. Józefa z dzwonnicą. Powstał w XVII w. Dzwon kościoła pochodzi z XV w., natomiast wewnątrz znajduje się ogromny marmurowy ołtarz z początku XVIII w.

100 m dalej znajduje się mały kościół św. Anny, pochodzący z przełomu XII i XIII w. Był wielokrotnie przebudowywany. Wewnątrz zachowały się fragmenty fresków.